Ruchliwe nózie

Ostatni dzień w Paleo zostawiliśmy na beztroskie lenistwo. Chcieliśmy w pełni użyć uroków plażowania w październiku i wyjechać z poczuciem pełnego odprężenia. Obchód zaczęliśmy od La Grotty, plaży na skraju Paleokastritsy. To jedna z piękniejszych i bardziej znanych plaż miasteczka. Prowadzą do niej dość strome schody, na końcu których znajduje się La Grotta bar – nieczynny poza sezonem letnim. Plaża ma zupełnie inny charakter niż główne kąpielisko Paleo – jest niewielka i otoczona zewsząd skałami. Dotarliśmy do niej już pierwszego dnia, na rowerze wodnym, jednak wtedy nie mieliśmy czasu, żeby zawitać tutaj na dłużej.  Tym razem spędziliśmy tutaj prawie 2 godziny. Chociaż nieźle się trzeba nagłowić jak w miarę wygodnie wejść do wody, to później widoki pod wodą rekompensują początkowe niedogodności. Życie podwodne jest piękne. Nie myślałam, że tak mnie wciągnie oglądanie wodorostów i ryb. I chociaż nie byłam zaopatrzona w maskę do snorkellingu, to uparcie nabierałam powietrza w płuca,

Po kilku dniach odpoczynku od maszerowania, ruchliwe nózie już załkały o porcję wysiłku. Powiedzieliśmy im dobrze, zabierzemy Was w fajne miejsce. I tak też zrobiliśmy. Dziś kolejny dzień testowania naszej złotej strzały w prawdziwych korfiańskich warunkach. Jak podpowiedziały nam przewodniki oraz turyści z Trip Advisora, jeśli ma się ochotę na mały spacer, warto zostawić samochód w Strinilas, lub położonej nieco bliżej Petalei, która przez nas nazywana była swojsko "Patelnią". Przez najbliższe 20 km po wyjeździe z Paleokastritsy droga nie była zła aż do miejscowości Pirgi. Później zaczęliśmy się wspinać po okolicznych wzniesieniach i naprawdę serce niekiedy podchodziło do gardła. Marcin, który jest według mnie samoistnym mistrzem zen, mówił wprawdzie, że nie jechało się najlepiej, ale po 3 dniu ze złotą strzałą nabrał wprawy i zakręty nie robiły na nim aż takiego wrażenia. Na mnie robiły (chciałam podkreślić). To wspinanie się po okolicznych zakrętach miało i swoje dobr