Kika dni temu wróciliśmy z Korfu i podjęłam decyzję - zaczynam Ruchliwe Nózie. Po pierwsze, dlatego że już kilka ciekawych podróży się nazbierało i warto by było je utrwalić w jakiejś formie, a po drugie, przygotowując się do tej wycieczki doceniłam przydatność informacji znalezionych w internecie. Kiedy przeczesywałam blogi, komentarze na forach czy rekomendacje na Trip Advisorze, zrozumiałam jak bardzo ułatwiamy sobie nawzajem podróżowanie i też chciałabym dorzucić swoją cegiełkę.

Nazwa "Ruchliwe Nózie" jest nieprzypadkowa - po pierwsze lubię ruch, podróż, zmiany miejsca, po drugie większość bardziej konwencjonalnych nazw, typowo związanych z podróżowaniem jest już pozajmowana. Cieszy  mnie to, bo Ruchliwe Nózie, w gruncie rzeczy dają więcej możliwości, są pojemniejsze - w blogu zatytułowanym po prostu "Podróże" pewnie nie umieściłabym tez tych małych wycieczek,  które odbywam codziennie w różne miejsca, z racji na ich niską rangę w stosunku do słowa Podróż.

Tak na koniec, to nie mam wielkich założeń co do tego bloga - zobaczę w jaką stronę mnie poniesie i może po pewnym czasie odsieję ziarno od plew i wyłuskam z mojej gadaniny coś wartościowego. Nic, zabieram się do pisania i trzymam sama za siebie kciuki:)

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Zdobycie Angelokastro - dzień 2

Image
Angelokastro - to jeden ze sztandarowych punktów na liście wszystkich odwiedzających Korfu. Zamek, swą historia sięgający czasów cesarstwa bizantyńskiego wraz z innymi podobnymi sobie twierdzami pełnił funkcję obronną dla wyspy. Usytuowany w trudno dostępnym miejscu, na wzgórzu był niełatwym do zdobycia, dobrym punktem obserwacyjnym, pozwalającym dostrzec wroga z oddali. Większość przewodników proponuje dojazd do Angelokastro samochodem i krótki 10-minutowy spacer do twierdzy. My jednak ze względu na brak auta w trakcie 2 pierwszych dni pobytu, jak i zamiłowanie do pieszych wędrówek, postanowiliśmy zdobyć twierdzę na ruchliwych nóziach;) Z pomocą przyszła nawigacja Googla, która wyznaczyła trasę, nie pokrywającą się 1 do 1 z trasa samochodową. Dzięki temu, większą część szlaku pokonaliśmy przyjemną, wąską drogą wijącą się między gajami oliwnymi, osłonięci przed słońcem. Co jakiś czas spomiędzy drzew prześwitywały widoki na coraz bardziej oddalającą się Paleokastritsę. Węd
Read more

Pantokrator - wszechwładca:) - dzień 5

Image
Po kilku dniach odpoczynku od maszerowania, ruchliwe nózie już załkały o porcję wysiłku. Powiedzieliśmy im dobrze, zabierzemy Was w fajne miejsce. I tak też zrobiliśmy. Dziś kolejny dzień testowania naszej złotej strzały w prawdziwych korfiańskich warunkach. Jak podpowiedziały nam przewodniki oraz turyści z Trip Advisora, jeśli ma się ochotę na mały spacer, warto zostawić samochód w Strinilas, lub położonej nieco bliżej Petalei, która przez nas nazywana była swojsko "Patelnią". Przez najbliższe 20 km po wyjeździe z Paleokastritsy droga nie była zła aż do miejscowości Pirgi. Później zaczęliśmy się wspinać po okolicznych wzniesieniach i naprawdę serce niekiedy podchodziło do gardła. Marcin, który jest według mnie samoistnym mistrzem zen, mówił wprawdzie, że nie jechało się najlepiej, ale po 3 dniu ze złotą strzałą nabrał wprawy i zakręty nie robiły na nim aż takiego wrażenia. Na mnie robiły (chciałam podkreślić). To wspinanie się po okolicznych zakrętach miało i swoje dobr
Read more

Canal d'Amour – dzień 4

Image
Po wizycie w stolicy, zachciało się nam znowu nad morze i w naturę, więc ruszyliśmy w kierunku Sidari ze słynnym Canal d'Amour:) Po drodze zaplanowaliśmy Arillas i Cape Drastis. Ruszamy! Nasz pierwszy punkt na trasie – Arillas – słynie z produkcji piwa rzemieślniczego. Wyczytaliśmy w internecie, że w browarze organizowane są darmowe wycieczki ze zwiedzaniem. Na miejscu okazuje się, że tylko w soboty i to w określonych godzinach (zdaje się, że między 12 a 13), także nie tym razem mili państwo. Zadowalamy się wizytą w sklepiku z piwami i upominkami. Jako, że nie jestem wielką smakoszką i znawczynią piwa, to mogę fachowo powiedzieć, że wybór był duży i piwa były różne, a Marcin się cieszył:) Przed wyjazdem rozsiadamy się na ławeczce obok browaru i z sykiem odpalamy po buteleczce bezalkoholowego piwa imbirowego. Jak już przekonaliśmy się podczas kolacji pierwszego dnia, zinzebirra to lokalny trunek o wyjątkowo orzeźwiającym smaku. Jak się okazało dzisiaj, produkowana jest też przez
Read more